ὄρτυξ
ὀρτῶςὄρτυξ, υγος
(ὁ) [ῠγ]
1 caille, Hdt. 2, 77 ; Xén. Mem. 2, 1, 4 ; Plat.
Lys. 211e ; Ar. Av. 707, etc. ; p. anal. au fém.
en parl. d’une femme, Lyc. 401 ||
2 plantain (d’ord. στελεφοῦρος)
plante, Th.
H.P. 7, 11,
2.
Étym.
cf. sscr.
vartikà, ûrtikâ, m. sign.