οὐδαμινός

οὐδαμόθεν

οὐδαμόθι
οὐδαμόθεν [ᾰ] adv. d’aucun côté, Xén. An. 2, 4, 23, etc. ; Arstt. H.A. 9, 40.
Étym. οὐδαμός, -θεν.