οὐρανόνικος

οὐρανόπαις

οὐρανοπετής
οὐρανό·παις, -παιδος (ὁ, ἡ) [ᾰ] enfant d’Ouranos ou du ciel, Orph. H. 26, 13, etc.
Étym. οὐρ. παῖς.