οὐρητιάω-ῶ

οὐρητικός

οὐρία
οὐρητικός, ή, όν :
1 qui concerne l’urine ou l’action d’uriner, Méd. ||
2 sujet à uriner, Hpc. 405, 19 ; Arstt. P.A. 3, 7 ||
3 qui fait uriner, diurétique, Diph. (Ath. 54a) ; Ath. 32c ||
Cp. -ώτερος, Diph. (Ath. 371b) ; sup. -ώτατος, Hpc. l. c. (οὐρέω 1).