οὐσιώδης

οὐσίωσις

οὐσιώτερος
οὐσίωσις, εως (ἡ) action d’appeler à l’existence, Bas. 1, 340 ; 4, 264 ; Chrys. 10, 36 edd. Migne.
Étym. οὐσιόω.