ὀξύ

ὀξύα

ὀξυάκανθα
ὀξύα, ας ()
1 hêtre, Th. H.P. 3, 10, 3 ; Str. 572 ||
2 arme en bois de hêtre (épieu, javelot, etc.) Archil. (Sch.-Il. 6, 201) ; Eur. Her. 727 ||
E Ion. ὀξύη, Archil. Eur. ll. cc. ; Th. H.P. 3, 3, 8, etc.
Étym. ὀξύς.