ὀξύα

ὀξυάκανθα

ὀξυακάνθης
ὀξυ·άκανθα, ης (ἡ) [ᾰκ] sorte d’aubépine, arbrisseau, Diosc. 1, 122.
Étym. ὀ. ἄκανθα.