ὀξυκαμπής

ὀξυκάρδιος

ὀξυκάρηνος
ὀξυ·κάρδιος, ος, ον [ῠ] de caractère vif, irascible, emporté, Eschl. Sept. 906 ; Ar. Vesp. 430.
Étym. ὀ. καρδία.