ὀξυκάρηνος

ὀξύκεδρος

ὀξυκέλευθος
ὀξύ·κεδρος, ου (ἡ) [ῠ] genévrier, arbrisseau, Th. H.P. 3, 12, 3.
Étym. ὀ. κέδρος.