ὀξυκίνητος

ὀξύκομος

ὀξυκόρακος
ὀξύ·κομος, ος, ον [ῠ]
1 couvert de piquants (hérisson) Opp. H. 2, 599 ||
2 aux feuilles aiguës (pin) Anth. App. 129.
Étym. ὀ. κόμη.