ὀξυμελίκρατον

ὀξυμέριμνος

ὀξυμήνιτος
ὀξυ·μέριμνος, ος, ον [ῠ] qui demande un esprit aiguisé, subtil, Ar. Ran. 877.
Étym. ὀ. μέριμνα.