ὀξυθάνατος

ὀξύθηκτος

ὀξυθυμέω-ῶ
ὀξύ·θηκτος, ος, ον [ῠ]
1 finement aiguisé, acéré, Eur. Andr. 1150, etc. ||
2 blessé d’un trait aigu, fig. Soph. Ant. 1301.
Étym. ὀ. θήγω.