παιδνός
παιδοϐόροςπαιδνός, ή, όν :
1 d’enfant ;
subst. ὁ παιδνός, Od. 21, 21 ; 24, 338, jeune
garçon ; ἡ παιδνή, Christ. Ecphr. 413, petite fille ||
2 enfantin, puéril,
Eschl. Ag.
479 ||
E Fém. -ος, Anth. 6, 269.
Étym.
p. *παιδινός ;
cf. πυκνός,
p. πυκινός,
etc.