παίγνιος

παιγνιώδης

παιδαγωγεῖον
παιγνιώδης, ης, ες, qui se fait par jeu, Xén. Conv. 2, 26 ; Plut. Ages. 2 ; τὸ παιγνιῶδες, Xén. Hell. 2, 3, 56, enjouement ||
Cp. -έστερος, Xén. Conv. 2, 26.
Étym. παίγνιος, -ωδης.