παλαιός

παλαιότης

παλαιοτόκος
παλαιότης, ητος (ἡ) [ᾰ] antiquité, ancienneté, Eur. Hel. 1056 ; Plat. Crat. 421d, etc. ; en parl. de pers. Eschn. 33, 34.
Étym. παλαιός.