παλιμπράτης

παλίμπρατος

παλιμπροδοσία
παλίμ·πρατος, ος, ον [ᾰᾱ] sans cesse revendu, en parl. d’un mauvais esclave, p. suite, mauvais sujet, misérable, Phil. 2, 523 ||
E Ion. παλίμπρητος, Anth. 9, 284.
Étym. π. πιπράσκω.