παλιμπροδότης

παλιμπρυμνηδόν

παλιμπυγηδόν
παλιμ·πρυμνηδόν [ᾰ] adv. avec la poupe retournée, à reculons, Eur. I.T. 1395 conj.
Étym. π. πρύμνα, -δον.