παλινδρομικός

παλίνδρομος

παλινδωμήτωρ
παλίν·δρομος, ος, ον [ᾰ]
1 qui court en sens inverse, qui revient sur ses pas, Luc. Tim. 37 ||
2 fig. incertain, Sext. P. 2, 203.
Étym. π. δραμεῖν.