πανυπείροχος

πανυπέρτατος

πανυπέρφρων
παν·υπέρτατος, η, ον [ᾰῠᾰ]
1 le plus haut de tous, Od. 9, 25 ; Arstt. Mund. 5, 9 ||
2 le plus profond de tous, A. Rh. 1, 1122 ||
E Fém. -ος, Orph. H. 18, 2.
Étym. π. ὑπέρτατος.