παρακέλευσις
παρακέλευσμαπαρακέλευσις, εως
(ἡ) action d’exciter, d’où :
1 instruction,
recommandation, exhortation, Thc.
4, 126 ; 7,
70 ; Plat. Theæt. 209e ; au plur. Xén. Cyr. 3, 3, 50, etc. ||
2 menée pressante,
suggestion, intrigue, DC. 53, 21.
Étym.
παρακελεύω.