παραλλάσσω

παραλληλεπίπεδος

παραλληλόγραμμος
παραλληλ·επίπεδος, ος, ον []
1 en forme de parallélépipède, Eucl. Elem. 11, 25 ; Plut. M. 1080b ; Jambl. Nicom. ar. 134a ||
2 π. ἀριθμός, nombre formé de trois facteurs dont deux sont égaux, Nicom. Arithm. 2, 15, 1 Hoche.
Étym. π. ἐπίπεδον.