παράμεσος
παραμετρέω-ῶπαρά·μεσος, ος, ον,
placé auprès du milieu, Ruf. (Orib. 3, 389 B.-Dar.);
ὁ π. δάκτυλος, Poll. 2, 145, ou subst. ὁ π. (s. e. δάκτυλος) Hpc. l’annulaire,
le doigt voisin du médial ; ἡ παραμέση
(s. e. χορδή)
Arstt. Probl.
19, 47 ; ou
ἡ παράμεσος, Anon.
mus. 8, la 2e des cinq cordes de la lyre ||
E Fém. -η, Arstt. l. c.
Étym.
π. μέσος.