παραφυάς
παραφυήςπαρα·φυάς, άδος
(ἡ) [ῠᾰδ]
I pousse partant de la
racine, rejeton, Arstt. Nic. 1, 6, 2 ;
Th. H.P.
2, 2, 4 ||
II p.
anal. au plur. :
1 ramifications des
veines, Hpc. 279,
55 ||
2 filaments aux pattes de
l’ἀστακός, Arstt. H.A. 4, 2, 14 ||
3 t. de
log. subdivisions, Phil.
(Stob. Ecl.
2, 44) ||
E [ῡ] par nécess. prosod.
Nic. (Ath.
71d).
Étym.
π. φύω.