παραπικραίνω

παραπικρασμός

παραπίμπρημι
παραπικρασμός, οῦ (ὁ) [ῐ] action d’aigrir, d’exaspérer, Spt. Ps. 94, 8 ; NT. Hebr. 3, 8.
Étym. παραπικραίνω.