παραξιφίς

παραξόνιος

παραξύνεσις
παρ·αξόνιος, ος, ον, placé auprès de l’essieu ; subst. τὸ π. clavette fixée dans l’essieu pour assujettir la roue, Ar. Ran. 819.
Étym. π. ἄξων.