παρόραμα

παρόρασις

παρορατικός
παρόρασις, εως (ἡ) [ρᾱ]
1 action de regarder légèrement, négligence, Spt. 2 Macc. 5, 17 ; Plut. Æmil. 3 ; Luc. J. voc. 3, etc. ||
2 affection de la vue, Gal. 14, 314.
Étym. παροράω.