παρρησία
Παρρησιάδηςπαρ·ρησία, ας
(ἡ) liberté de langage, franchise,
Eur. Ion
672, Hipp.
422, etc. ;
Dém. 73, 17 ;
παρρησίαν ἔχειν, Eur. Ph. 391, pouvoir parler librement ; παρρησίαν διδόναι, Plat.
Leg. 694b ; Isocr. 20c, donner la liberté de parler, etc. ; en mauv. part,
liberté de langage excessive, Isocr.
229.
Étym.
p. *πανρησία,
de πᾶν,
ῥητός.