παρρησιάζομαι
παρρησιαστήςπαρρησιάζομαι (f.
άσομαι, ao.
ἐπαρρησιασάμην, pf.
pass. πεπαρρησίασμαι)
1 parler en toute liberté,
avec franchise : τινι, Eschn. 11, 36 ;
πρός τινα, Plat.
Lach. 178a, à qqn ;
περί τινος, Dém.
287, 13, parler franchement de qqe ch.
||
2 au
pf. pass. être dit franchement, d’où part. πεπαρρησιασμένος, η, ον, Isocr. 312b, dit franchement ||
E Pf. pass. au sens moy. Dém.
55, 1.
Étym.
παρρησία.