παρρησιάζομαι

παρρησιαστής

παρρησιαστικός
παρρησιαστής, οῦ (ὁ) qui parle franchement, Arstt. Nic. 4, 3, 28 ; Luc. C. deor. 3, etc.
Étym. παρρησιάζομαι.