πάρυγρος

πάρυδρος

παρυπαντάω-ῶ
πάρ·υδρος, ος, ον, qui vit près de l’eau ou dans l’eau, Arstt. H.A. 8, 3, 13 ; cf. Th. H.P. 4, 12, 4.
Étym. π. ὕδωρ.