παρυπαντάω-ῶ

παρυπάτη

παρυπατοειδής
παρ·υπάτη, ης (ἡ) [ῠᾰ] s. e. χορδή, la seconde corde (d’une lyre) propr. « voisine de la plus haute », Arstt. Probl. 19, 3 ; Plut. M. 1134f, etc.
Étym. fém. de *παρύπατος de π. ὕπατος.