παρηγορητικός

παρηγορία

παρηγορικός
παρηγορία, ας ()
1 exhortation, encouragement, A. Rh. 2, 1281 : fig. Eschl. Ag. 95 ||
2 consolation, adoucissement, Plut. Cim. 4 ; d’où remède, Arét. Cur. m. diut. 1, 3, etc. ||
3 nom, épithète, Jos. B.J. 4, 8, 3.
Étym. παρήγορος.