παρηγορία

παρηγορικός

παρηγορικῶς
παρηγορικός, ή, όν, propre à consoler, d’où à adoucir, à calmer, en parl. de remèdes, avec le gén. Hpc. Acut. 392, etc. ; Philonid. (Ath. 675e).
Étym. παρήγορος.