πασσάλιον

πασσαλίσκος

πασσαλοκοπία
πασσαλίσκος, ου (ὁ) [ᾰλ]
1 c. le préc. Hpc. 671, 6 ||
2 particul. petite cheville pour tendre les cordes d’un instrument de musique, Sch.-Ar. Vesp. 574 ; Héron 245, etc.
Étym. dim. de πάσσαλος.