πειρατήριον
πειρατήςπειρατήριον, ου
(τὸ) [ᾱ]
I (πειράω)
1 expérience, épreuve,
Hpc. 677, 30
||
2 épreuve judiciaire,
Eur. I.T.
967 ; preuve, Hld. 10, 22 ||
II (πειρατής)
1 repaire de pirates,
Plut. Pomp.
21 ||
2 troupe, ramassis de
pirates, DH. 7,
37 ; A. Tat. 6,
21 ||
E Ion. πειρητήριον,
Hpc. l.
c.
Étym.
πειράω.