πεντηκόνταρχος

πεντηκοντάς

πεντηκονταταλαντία
πεντηκοντάς, άδος (ἡ) [ᾰδ] nombre de cinquante, groupe de cinquante personnes ou choses, Soph. fr. 379 Dind. ; Phil. 2, 481.
Étym. πεντήκοντα.