πεπιστωμένως

πεπλανημένως

πεπλασμένως
πεπλανημένως [ᾰ] adv. :
1 en se fourvoyant, Isocr. 197 ||
2 irrégulièrement, Hpc. Epid. 1, 941.
Étym. πλανάω.