περιϐάδην

περιϐαίνω

περιϐάλλω
περι·ϐαίνω (f. περιϐήσομαι, ao. 2 περιέϐην, etc.)
I aller autour, c. à d. :
1 marcher autour, d’où faire bonne garde autour, veiller sur, défendre, protéger : τινί, Il. 17, 6, 80, 137 ; τινός, Il. 5, 21 ; Od. 5, 130 ; τινά, DS. 17, 25, etc. qqn ; abs. Il. 8, 331 ; 13, 420 ; 14, 424 ||
2 circuler autour, résonner autour, Soph. Ant. 1209 ||
II aller en entourant de ses jambes, d’où :
1 enfourcher (un cheval, etc.) acc. Plut. Pyrrh. 11, etc. ; dat. DS. 17, 88 ||
2 couvrir, saillir, Ar. Lys. 979 ; Arstt. H.A. 5, 2 ||
E Ao. 2 épq. 3 sg. περίϐη, Il. 8, 331, etc. ; 3 pl. περίϐησαν, Il. 14, 424.
Étym. π. βαίνω.