περίκυκλος

περικυκλόω-ῶ

περικύκλῳ
περι·κυκλόω-ῶ :
1 tr. entourer comme d’un cercle, envelopper, Arstt. H.A. 4, 8, 11 ; Spt. Gen. 19, 4 ||
2 intr. aller autour, Luc. Oc. 63 ||
Moy. m. sign. Hdt. 8, 78 ; Xén. An. 6, 3, 11, etc.