περισσοτεχνία

περισσότης

περισσοτρύφητος
περισσότης, att. περιττότης, ητος ()
I supériorité, DS. 1, 94 ; 18, 26 ||
II excès, particul. :
1 excès de recherche, luxe, Pol. 9, 10, 5 ; superfluités, Isocr. 209c au plur. ||
2 art trop recherché, recherche, affectation, DH. Rhet. 8 ||
3 redondance, pléonasme, Hermog. ||
III qualité de nombre impair, Arstt. Metaph. 3, 2, 18.
Étym. περισσός.