περιήγησις

περιηγητής

περιηγητικός
περιηγητής, οῦ (ὁ) qui conduit autour, d’où :
1 guide, Plut. M. 675d ||
2 qui décrit en détail, Luc. V.H. 2, 31 ; Ath. 210a ; p. suite, qui explique, gén. Luc. Cal. 5.
Étym. περιηγέομαι.