πεσσεία

πεσσευτής

πεσσευτικός
πεσσευτής, att. πεττευτής, οῦ (ὁ)
1 qui joue au trictrac, Plat. Pol. 292e ||
2 p. ext. qui dispose et combine toutes choses, en parl. de la divinité, Plat. Leg. 903d.
Étym. πεττεύω.