φαγεσωρῖτις γαστήρ

φαγέσωρος

φαγέω-ῶ
φαγέ·σωρος, ου (ὁ) [ᾰ] glouton (litt. qui mange des morceaux) Anon. (Poll. 6, 42).
Étym. φαγεῖν, σωρός.