φαγέσωρος

φαγέω-ῶ

φάγημα
φαγέω-ῶ [ᾰ] c. φάγομαι, seul. prés. opt. 2 sg. φαγέοις, Ps.-Phocyl. 157 dout. (διάγοις Bgk), et fut. φαγήσω, Lib. 3, 124 ||
Moy. φαγέομαι-οῦμαι (seul. prés.) Spt. Gen. 3, 2.