φαλάκρωμα

φαλάκρωσις

φάλανθος
φαλάκρωσις, εως () [φᾰ] état de celui qui devient chauve, calvitie, Spt. Lev. 21, 5, etc. ; Plut. M. 652f, 919c ; Gal. 18, 1, 41 et 55.
Étym. φαλακρόω.