Φιλαΐδης

φιλαίματος

φίλαιμος
φιλ·αίματος, ος, ον [ῐᾰ] qui aime le sang, sanguinaire, Eschl. Sept. 45 ; Eur. Rhes. 932, Ph. 174 ; Anth. 7, 226.
Étym. φίλος, αἷμα.