φιλακόλουθος

φιλάκρατος

φιλαλέξανδρος
φιλ·άκρατος, ος, ον [ῐᾱτ] qui aime le vin pur, d’où ivrogne, en parl. d’Anacréon, Sim. fr. 179 ; de Dionysos, Anth. 6, 169 ; p. anal. en parl. de choses (plante, Anth. 4, 1, 53, etc.) ||
E Ion. φιλάκρητος, Anth. ll. cc.