φιλάκρατος

φιλαλέξανδρος

φιλαλήθης
φιλ·αλέξανδρος, ος, ον [ῐᾰλ] ami d’Alexandre, Str. 594 ; DS. 17, 46 ; Plut. Alex. 4, Pomp. 2, M. 181d ||
Sup. -ότατος, DC. 77, 9.