φιλάρχαιος

φιλαρχέω-ῶ

φιλαρχία
φιλαρχέω-ῶ [ῐ] aimer le pouvoir, Pol. 6, 9, 6 ; DS. 15, 5 ; Plut. Cato mi. 44.
Étym. φίλαρχος.