φιλαυτέω-ῶ

φιλαυτία

φίλαυτος
φιλαυτία, ας (ἡ) [φῐ] amour de soi, égoïsme, Arstt. Nic. 9, 8 ; Plut. M. 48f ; Cic. Att. 13, 13.
Étym. φίλαυτος.